مسئله145: اگر محرم به احرام عمرۀ تمتّع، زماني به مکّه برسد که وقت کافي براي انجام اعمال عمرۀ تمتّع نداشته باشد، يعني در صورت انجام عمره، خوف نرسيدن به وقوف عرفات را داشته باشد، حجّ تمتّع او مبدّل به حجّ إفراد مي‌شود. بنابراين بايد با همان احرام به عرفات برود و اعمال حج را طبق دستور حجّ إفراد انجام دهد و پس از اتمام، در صورت واجب بودن حجّ او، عمرۀ مفرده به جا آورد. در اين صورت حجّ وي صحيح است و کافي از حجّ واجب مي‌باشد.

مسئله146: اگر زني که محرم به احرام عمرۀ تمتّع است به جهت حيض يا نفاس نتواند طواف عمرۀ تمتّع را به جا آورد و معطّل شدن او خوف نرسيدن به وقوف عرفات را همراه داشته باشد، مي‌تواند نيّت خود را به حجّ إفراد برگرداند و طبق مسئلۀ قبل عمل نمايد. در اين صورت حجّ وي صحيح و کافي از حجّ واجب مي‌باشد.

مسئله147: فرقي نمي‌کند که حج‌گزار در ميقات بفهمد به وقوف عرفات نمي‌رسد يا در مکّه و اگر در ميقات خوف نرسيدن به عرفات را داشته باشد، مي‌تواند از اوّل به نيت حجّ إفراد محرم شود و اعمال حج را به جا آورد.

مسئله148: اگر کسي بواسطۀ عذري بدون احرام وارد مکّه شود و وقت هم براي انجام اعمال حج تنگ باشد، بايد براي حجّ إفراد در مکّه احرام ببندد و اعمال حج را به جا آورد و بعد عمرۀ مفرده انجام دهد. در اين صورت حجّ وي صحيح و کافي مي‌باشد.

مسئله149: هرگاه حج‌گزار عمداً و بدون عذر اعمال عمرۀ تمتّع را انجام ندهد تا وقت تنگ شود بايد حجّ إفراد و عمرۀ مفرده به جا آورد و در سال بعد نيز حجّ ديگري به جا آورد.